Zaczęliśmy 2011 rok od nowego luksusu i tutaj dalej: El Majestic de Porto. Mówię ci Odwołując się do koncepcji Steinera, że Europa składa się z kaw, może to być jedna z nich.
Mówią, że historia kawiarni w Porto jest niepisana. Są to instytucje, które po ponad wieku nadal mieszkają w mieście. Wśród nich wszystkich Majestic jest jednym z emblematów, cech charakterystycznych tożsamości. Jego historia rozpoczęła się 17 grudnia 1921 r., Dzień, który został zaznaczony w historii miasta, kiedy João Queiros otworzył w centrum Rua Santa Caterina, z inwestycją nigdy dotąd nie spotykaną w kafeterii, luksusowym miejscu Paryski model Elite, który kilka miesięcy później pod nazwą Majestic, stanie się centrum burżuazji i arystokracji tego Porto de la Belle Epoque.
Jego fasada była progiem jednego z najbardziej znanych przykładów komercyjnej architektury kwitnącego i centralnego Rua Santa Caterina, jednej z najstarszych ekstraw. Od lipca 1922 r., A teraz pod nazwą Majestic, nowa kawa podążała za tradycją zapoczątkowaną od połowy XIX wieku. Nawet wiedząc, że byłoby tak długo, aby podkreślić niektóre kawy, które go poprzedziły, wśród nich były Lusitano (1853), później przekształcone w Portuense, które później stały się szwajcarskimi, lub Chave deOuro.
Ale pośród nich mury Majestic przemieniły go w coś, co kawa, uważana za dziedzictwo kulturowe, walczyła o rzekomo najpiękniejszy tytuł kawy na świecie. Jest to najlepszy portret spotkań artystów i debat wokół kaw w lekkich szklanych szklankach, w ich salonach i na tym niezaprzeczalnym tarasie, który wzniesiono w tylnych na Rua de Passos Manuel. Intelektualność miasto o nazwach takich jak Amadeo Sousa Cardoso, José Regio lub filozof Leonardo Coimbra.
Nawet dziś Majestic jest jednym z preferowanych forów spotkań dla studentów sztuk pięknych w mieście. W swojej książce honorowej wybitni ludzie naszych czasów podpisali António Guterres, Cavaco Silva, Mário Soares i Jacques Chirac. Ale mimo wszystko, wraz z upływem lat i zmianą gustów i mody, Majestic, podobnie jak inne obiekty o jego cechach, również uległy pogorszeniu.
31 sierpnia 1981 r. Został ogłoszony jako własność interesu publicznego i dziedzictwa kulturowego Porto. W 1984 r. Jego nowi właściciele rozważali zwrot utraconej świetności, ale będzie to na początku lat 90., kiedy rozpoczęła się odbudowa miejsca, które popadło w zapomnienie. Teraz odzyskał życie,
A środowisko jest zawsze trudne do opisania.
Gość ma dostęp do dużego prostokątnego pokoju z ławkami biegnącymi po obu stronach, przed którymi stoją stoły i krzesła, pokryte skórą, inkrustowane marmurem.
Sufity gipsowe z dużymi lampami są skrupulatnie obrabiane. Na ścianach
wspaniałe szklane lustra przybyły z Antwerpii, a podłoga jest marmurowa. Wspaniały fortepian dopełnia atmosferę.
Pamiętam, że kiedy pierwszy raz odwiedziłem Majestic, byłem pod wrażeniem ekscentrycznej postaci z surdutem, monoklem i złotą laską, która brała udział w rozmowach klientów, przenosząc ich w przeszłość.
To było jak okno zaginionej historii ponad sto lat zgromadzeń, mody, ruchów literackich i politycznych.
A klienci XXI wieku? Nowa Majestic ma niejednorodną klientelę, od turystów i ciekawych tych, którzy nie chcą stracić nawyku degustacji dobrej kawy, zamyka się w niedziele, przechodząc przez wyjątkowe ustawienie recitali poetyckich, koncertów wystaw fortepianowych lub malarskich. Nadal jest przywilejem także dla tych klientów, którzy chcą zjeść lunch w jednym z nich
jego pokoje: średnia cena sałatki wynosi 8,50 euro, cena kanapki 4,40, a menu kawy zaczyna się od 1,25 euro.
Porto nie byłoby takie samo bez Boavisty, wina z Ribeira, starego miasta lub dworca kolejowego, ale pielgrzymowanie przez kawiarnie miasta ma znaleźć jeden z czynników jego tożsamości. Nie przegap tego.
A ponieważ nic nie jest przypadkowe, osiem lat później, w 1929 r., Zainaugurowano Derby de Santiago. Tam zrobimy specjalny postój. Bądź na bieżąco.
A klienci XXI wieku?